Umaapaw sa entablado ang hiyaw ng Barangay Nina Kawan: Rampa! Isa pa, rampa! Ito’y pagandahan ng hiyas, pagalingan ng pag-akit, at paunahan ng pangarap…dahil sa paligsahan, may panalong inuulanan ng pera’t puri, at may talong lunod sa mga mithiing binara.

Sa isang mundo kung saan patuloy ang ebolusyon ng ating pananaw sa kasarian at pagkatao, nararapat lamang na palawakin din natin ang ating pang-unawa sa pagiging babae. Sa kasalukuyan, lumilitaw ang ibang pagpapakahulugan sa salitang kababaihan na hindi gaya ng nakasanayan—parang mga bulaklak na sumibol at nagpatingkad pa ng ibang kulay sa isang hardin ng mga kulay rosas. Kasabay rin nito ang mga pagtutol at agam-agam: sino nga lang ba ang nararapat na mapabilang sa harding ito? Ngunit, sa halip nito, marahil mas nararapat na itanong kung nagluluwal ba talaga ng katarungan ang isang lipunang sumisiil sa karapatan ng ilan sa espasyo ng makalumang pamantayan.